İstanbul bir çağdaş sanat şehri. Geçtiğimiz ay başlayan 11. Uluslararası İstanbul Bienali ve ona paralel sergiler vesilesiyle daha derinden hissedildi bu. Galeriler ve müzeler zaten hepimizin malumu. Onları görmemek, bilmemek ne mümkün... Lakin işin bir de görünmeyen yüzü var. Şehrin dört bir yanına dağılan bağımsız sanatçı inisiyatifleri işte tam oradalar. Genç, deneysel, bağımsız, disiplinlerarası ve alternatifler… Neye alternatif? Cevabı almamız yakın. Zira şehir, 2-6 Ekim tarihleri arasında ‘1. Uluslarararası Sanatçı İnisiyatifleri İstanbul Buluşması’na ev sahipliği yapacak. İstanbul 2010 Avrupa Kültür Başkenti ve Art Pie işbirliğiyle Kadırga Kültür Merkezi’nde gerçekleşecek etkinlik epey yoğun geçecek. Bu vesileyle şehrin bağımsız sanatçı inisiyatiflerine şöyle bir göz atmak iyi gelebilir. Özellikle sanatsevere…
KENDİNE AİT BİR ODASI OLANLAR
Virginia Woolf, erkeklerin kadınlara bıkıp usanmadan tekrarladıkları o ‘ezici’ soruya -“Bizler kadar düşünme yeteneğiniz olduğunu ileri sürüyorsunuz. Madem öyle, neden Shakespeare gibi bir deha çıkaramadınız?”- esaslı bir cevap verir. Bir kitap yazarak: ‘Kendine Ait Bir Oda’. Eğer der orada; “Bir kadın yazmak istiyorsa önce para kazanıp kendine ait bir oda sahibi olmalı.” Galiba durum bağımsız inisiyatifler için de biraz böyle. Gerçi mekân sahipliği birtakım finansal problemleri çorap söküğü gibi getiriyor beraberinde. Ama yine de umut var.
İstanbul’daki alternatif çağdaş sanat mekânlarının en eskisi hayatını 1999’dan bu yana Tünel’deki Şeh Bender Sokak’ta sürdüren Apartman Projesi. 2002’de kurulan Galataperform civardaki bir diğer inisiyatif. Büyük Hendek Caddesi’ne mevzilenen mekân, farklı sanat disiplinlerini bir araya getirmesiyle gözde. Şimdilerde taşınma telaşında olan BAS da o yakınlarda. Meşrutiyet Caddesi 166 numarada…
1996’dan bu yana kendi sergilerini örgütleyen sanatçı topluluğu Hafriyat da evlenip barklandığından beri alternatif mekânlar arasında. Hafriyat’ın Karaköy’deki evinde bağımsız bir sanat ortamında olması gereken her şey var. Güncel sanat takvimi LiST’in ebeveyni PiST, köklü galeriler yuvası Nişantaşı’na sadece yürüme mesafesinde. İstanbul sanat sahnesinin bir diğer bağımsız inisiyatifi :mentalKLİNİK ise Ihlamur Yolu’ndaki Opera Palas Apartmanı’nda kelimenin tam anlamıyla gizlenmekte. 2008 Şubat’ında İstanbul Manifaturacılar Çarşısı’na (IMÇ) adeta uçan daire gibi inen 5533 de yerleşik hayatın tadını çıkaranlardan...
YERİ YURDU OLMAYANLAR
Mekân sahibi inisiyatifler; kirasından faturasına, sergisinden temizliğine pek çok sorumlulukla çepeçevre. Bu sebeple yerleşik hayatı benimsemeyenler epey fazla. Bunlardan biri, 2006’dan beri Tepebaşı The Marmara Pera’nın çatısında duran ekran. Adı YAMA. Bir diğer evsiz de adresi sürekli değişen MASA. Müessese, adı üstünde bir masadan ibaret. Bir de türlü hevesle kurulup sonra mekânsız kalan girişimler var. Bir apartman dairesindeki 5 yıllık ikametin ardından çatısızlığı tercih eden Oda Projesi onlardan.
Dijital kültür alanında yerel üretimi destekleyen NOMAD, ülke gündemine cevap veren sticker’larını e-mail yoluyla yaygınlaştıran Atılkunst, kendini inisiyatif olarak tanımlamayan ama kâr amacı da gütmeyen Kurye, en geniş anlamıyla bir sanat hareketi olarak ortaya çıkan Kop-Art ve endüstriyel sanat anlayışına karşı olan Videoist bağımsız çalışmalara imza atan diğer mekânsızlar. Artık, Sanatorium, Caravansarai, Daralan, Daire Sanat, ARK Kültür, URA ve İstanbul Çağdaş Sanat Müzesi de bir şekilde dâhil edilebilir listeye. Eğer bunlar gözünüze az geldiyse o zaman buyurun sıra sizde…
JÜLİDE KARAHAN
SKYLIFE / EKİM 2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder